„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do strony
Publicystyka:
Rodzina wolontariacka Tyle się mówi i pisze ostatnio o wolontariacie. Temat na czasie, modny, medialny , ale bardzo potrzebny. Praktycznie w każdym domu jeden z domowników zajmuje się wolontariatem. Robi to osobiście lub wspomaga tych, którzy to robią. Chciałbym porozmawiać na temat wolontariatu, ale trochę w zawężonym aspekcie, a mianowicie o wolontariacie senioralnym. Senioralnym to znaczy w wykonaniu osób, które należą do tej grupy społecznej. Seniorzy lub jak kto woli osoby starsze, doświadczone życiowo, powiedzmy te po sześćdziesiątce. W zasadzie zakończyli swoją działalność zawodową i są ustabilizowani rodzinnie. Mogli by zatem odpoczywać i regenerować siły witalne. Tymczasem rzucają się w wir pracy wolontariackiej, a raczej w ich przypadku społecznikowskiej. Działają w zasadzie w każdej dziedzinie życia społecznego. Są obecni w kulturze, sporcie, edukacji i pomocy społecznej. Czy ktoś z Was zastanawiał się kiedyś choćby przez moment jakie bariery musi pokonać wolontariusz senior, by móc robić to, co robi. Najprościej byłoby rozwinąć ten temat na przykładzie barier ograniczających jego fizyczność. Najczęstsze ograniczenia, które musi przezwyciężyć to dolegliwe bóle reumatyczne rąk i nóg, które w znacznym stopniu ograniczają ruchy ciała. Są też dolegliwości urologiczne, kardiologiczne i diabetologiczne. Tyle o dyskomfortach somatycznych. Inne to bariery natury komunikacji społecznej. Trzeba znaleźć wspólny język i płaszczyznę porozumienia z młodszym pokoleniem, a to nie zawsze jest łatwe. Są tez problemy związane z przemieszczaniem się ze względu na odległości. Tu mamy do czynienia z pokonaniem bariery wykluczenia komunikacyjnego. Senior wolontariusz walczy z „rogatym bykiem” jakim jest wykluczenie cyfrowe z powodu byle jakiego sygnału internetowego na wsi. Seniorzy są dyspozycyjni. W sytuacjach kiedy młodsi koledzy muszą wykonywać obowiązki zawodowe lub rodzinne to oni zawsze są gotowi do działania. Nie brońmy się przed wolontariuszami seniorami. Traktujmy wolontariat jak rodzinę, w której jest miejsce dla dzieci, rodziców i dziadków. Każdy z nich pełni określoną rolę. Rodzina składająca się z samych dzieci to taki trochę dom dziecka, a rodzina składająca się z samych seniorów to trochę dom starców. Spróbujmy funkcjonować razem ucząc się od siebie i wprowadzające tę wiedzę w działania praktyczne. Nigdy nie zaszkodzi wydobyć z siebie odrobiny empatii i wyartykułować skromne dziękuję w stronę wolontariusza seniora. Teraz w tym trudnym okresie młodzi wolontariusze nie zapominajcie też o Waszych kolegach seniorach wolontariuszach. To miłe, że rozwieszacie kartki na klatkach schodowych deklarując pomoc osobom starszym ale nie zapomnijcie o skromnym geście w postaci krótkiego telefonu do kolegów seniorów wolontariuszy. Być może wielu z nich czeka na Wasz telefon. Sytuacja jest wyjątkowa a oni zasłużyli sobie na ten gest. Kiedy wszystko wróci do normy znowu wszyscy pochylimy się nad problemami innych. My wolontariusze seniorzy i Wy młodsze pokolenie. Mam nadzieję, że będziemy bogatsi o nowe doświadczenia, a więzi między członkami rodziny wolontariackiej będą mocniejsze. Życzę tego sobie mając nadzieję, że w imieniu wszystkich seniorów wolontariuszy. © Mirka
Widurek Powrót do strony Publicystyka:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej |
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
