„Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
Otwórz się ku ubogim i chorym.
Użyczaj ze swego.”
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
Stefan Wyszyński – Prymas Tysiąclecia
|
|
|
Powrót do spisu bajek:
Niechciany lokator Świat krasnali mieszkających w ogrodzie Babci jest bardzo podobny do świata, w którym żyje Babcia i Dziadek. W obydwu ludzie jak i krasnale są młodzi i starzy, szczęśliwi i nieszczęśliwi, dobrzy i źli, mądrzy i niemądrzy. Pewnego upalnego poranka krasnal Uparte Uszko zauważył, że na floksowym polu nie krząta się jak zwykle krasnal staruszek o imieniu Duszek Dobroci. Jak nietrudno odgadnąć był to krasnal zawsze gotowy do pomocy i nie szczędzący nikomu dobroci. Miał jej bardzo dużo. Na tyle, że jej zapasy nigdy się nie kończyły. Wszystkie krasnale o tym wiedziały i często korzystały z jego wsparcia. Już od samej rozmowy z nim wracał uśmiech i dobre samopoczucie. Duszek Dobroci był doktorem duszy głaszczącym pieszczotliwie wrażliwość, która czasem lubiła schować się głęboko w zakamarku drobnego krasnalowego ciałka. Uparte Uszko postanowił odwiedzić starego przyjaciela. Pukając do drzwi jego mieszkania nie usłyszał zaproszenia. Zaniepokojony obszedł dom dookoła. Zaglądając przez okno zauważył leżącego na łóżku Duszka Dobroci. Ten spał smacznie chrapiąc. Uparte Uszko zapukał delikatnie w okno. Duszek wpuścił go do mieszkania. Po długiej rozmowie okazało się, że Duszka Dobroci odwiedziła Starość. Postanowiła zamieszkać w jego domu. Szybko się w nim rozgościła czując się tak jakby to ona była jego właścicielką. Nie pozwoliła mu na codzienne sprzątanie tłumacząc, że ma obolałe stawy. Zabroniła mu codziennych kąpieli strasząc Go, że wychodząc z wanny upadnie i złamie nogę. Odwiodła Go również od gotowania obiadów tłumacząc, że od regularnego jedzenia zbytnio przytyje. Pozwoliła mu jedynie na leżenie w łóżku i użalanie się nad samym sobą. Uparte Uszko oczywiście postanowił pomóc przyjacielowi. W końcu to Duszek Dobroci każdego dnia służył wszystkim pomocą obdarowując ich dobrem. Uparte Uszko przyniósł ze strychu walizkę i postawił ją przed Starością. Dał jej godzinę na spakowanie walizki i opuszczenie domu Duszka Dobroci. Starość nie miała wcale ochoty na odejście i próbowała przekonać Uparte Uszko. Wyciągała z obszernej kieszeni swojego fartucha coraz to inne argumenty. Kiedy kieszeń zrobiła się pusta, a żaden argument nie trafił do głowy Upartego Uszka zrezygnowana Starość wzięła walizkę w rękę i na zawsze opuściła dom Duszka Dobroci. Ten natychmiast po kąpieli zabrał się do sprzątania domku. Umył naczynia i w czystych garnkach ugotował pyszny obiadek, na który zaprosił Uparte Uszko. Następnego ranka obaj spotkali się na floksowym polu. Tak oto przebiegła Starość nie wygrała z Duszkiem Dobroci. Pomógł mu w tym nasz ogrodowy bohater Uparte Uszko. Ważne byście zawsze byli blisko Babci i Dziadka nie pozwalając, aby w ich domu zamieszkała bezczelna starość. Ona nie może straszyć Babci i Dziadka tym, że jedyne co powinni robić to leżeć w łóżku. Kiedy zobaczycie, że Starość jednak podstępnie zakradła się do ich domów to spakujcie jej walizkę i otwierając drzwi przegońcie ją hen, daleko! © Babcia
Mirka Powrót do spisu bajek:
|
Polecamy na naszej stronie i u naszych znajomych:
Nasze ostatnie działania:
Rozdysponowaliśmy
POPŻ - działania niefinasowane
POPŻ - działania niefinasowane
Jak to robić? Jak pomagać i wspierać nie stygmatyzując?
Warsztaty dietetyczne 5 lipca 2022r. Krempna, Polany, Myscowa
Lwów - Odessa 29 czerwca - 2 lipca 22'
Debata z organizacjami pozarządowymi o pomocy humanitarnej |
|
Wyślij pocztę do
mwidurek@onet.eu
z pytaniami i uwagami dotyczącymi tej witryny sieci web. |
